Sigmar Polke (Oleśnica, 13 februari 1941 - Keulen, 11 juni 2010) was een Duitse kunstschilder en fotograaf. Zijn werk werd rond 1963 bekend als kapitalistisch realisme en wordt gezien als een Europese variant van de pop art. Hij stond meerdere keren achtereen op de eerste plaats in de toptien van best verkopende kunstenaars.

Polke leerde zichzelf omgaan met fotocamera's en gebruikte in zijn schilderijen vele combinaties van kleurstoffen, lakken en exotische chemicaliën. Bij zijn onderwerpskeuze komen afbeeldingen uit oude boeken, hedendaagse tijdschriften aan de orde en afbeeldingen van reclameuitingen uit de consumptiemaatschappij. In zijn werk bedient hij zich van ironiserende elementen, bijvoorbeeld een titel als: "Hogere wezens bevolen mij de rechterbovenhoek zwart te schilderen" (Duits: "Höhere Wesen befahlen: Rechte obere Ecke schwarz malen!"). Sigmar Polke was de broer van Wilfrid Polke, die ook kunstschilder is.

Hij werd een tovenaarsleerling genoemd, een alchemist, een virtuoos. De Duitse kunstenaar Sigmar Polke leek zijn voorstellingen op het doek te kunnen toveren – met behulp van exquise pigmenten, dure mineralen, goedkope lakken en giftige chemicaliën. Hij gebruikte exotische materialen als gemalen meteoriet, maar ook zilver en bladgoud. Kijkend naar zijn schilderijen kreeg je vaak het gevoel dat het schilderen buiten Polke om gebeurde. Alsof de verf zelf een weg had gezocht over het doek, zo wonderbaarlijk en magisch waren zijn voorstellingen

Als kunstenaar wilde hij zich nooit aan één medium binden. Polke was in de eerste plaats schilder, maar ontwikkelde zich ook graficus en fotograaf. Net als zijn landgenoot Gerhard Richter schakelde hij moeiteloos over tussen abstractie en figuratie. Zijn werk was soms grauw en grafisch, dan weer kleurrijk en schilderachtig. Hij schilderde op transparant polyester, maar net zo gemakkelijk op dekens en theedoeken, of zelfs bubbeltjesplastic. Hij verwees in zijn werk naar klassieke kunstenaars als Dürer, maar ook naar strips en sprookjes. Polke maakte geen onderscheid tussen de hoge en lage cultuur. Een krantenfoto had voor hem net zoveel waarde als een schilderij van Goya.