Folkert de Jong

De Jong maakt levensgrote beelden van Styrofoam en polyurethaanschuim, materialen die normaal gesproken als isolatie worden gebruikt. Deze materialen zijn niet langer bouwmateriaal; De Jong transformeert ze in een kunstmedium. De nog zichtbare productienummers hinderen niet bij het bewonderen van deze beelden.

 

De mogelijkheden van het materiaal blijken eindeloos. In de beeldengroep The Sculptor, The Devil and The Architect ontstaan contrasterende organische en geometrische vormen. Door het materiaal in te kerven, te spuiten of met losse stukjes ervan te bouwen, weet De Jong verschillende structuren te creëren. De diverse mogelijkheden van het materiaal zorgen ervoor dat De Jong zowel gedetailleerde huisjes, als ook levensechte bomen weet na te maken.

In De Jongs vroegste beeldengroep The Iceman Cometh zijn enkel de originele kleuren van het isolatiemateriaal te zien: blauw en geel. Hij weet een absurde groep mensen samen te stellen. Enerzijds doen zij met hun uitstekende tongen, konijnenoren en clownsneuzen denken aan een feestende carnavalsoptocht, maar tegelijkertijd blijkt het geen feestje te zijn. Er missen ledematen en er lijkt een halfdode man op de grond te liggen, waardoor de carnavalsgroep plots een groep marcherende soldaten is. Maakt De Jong krijgslieden belachelijk met hun tekortkomingen, waar zij zichzelf niet eens aan storen?

De Jong kiest vaak historische thema’s als onderwerp. Ook in zijn tekeningen komen historische figuren met hoge hoeden voortdurend terug. Tekeningen die overigens zeer tot de verbeelding spreken, doordat de Jong ze op een kinderlijke directheid opbouwt uit lijnen en felle kleuren. Ook de beelden worden steeds kleurrijker. Soms lijkt het materiaal naar beneden te druipen, als bloed of vergane werkelijkheid. Samen met de bezetene gezichten, rare houdingen of absurde elementen geven de beelden een gruwelijk en tegelijkertijd intrigerende aanblik.

Zelf zegt De Jong dat hij gebruikt maakt van kunsthistorische thema’s omdat kunstenaars een reflectie van hun tijd geven. Tegelijkertijd kun je volgens De Jong de toekomst enkel opbouwen uit bekende elementen. Zo blijkt Picasso ook nog toepasbaar op de huidige samenleving. De Jong heeft een beeldengroep gemaakt die dezelfde titel draagt als Picasso’s werk in 1905: Les Saltimbanques. Deze sculpturen zijn vrij recent gemaakt en stralen meer rust uit dan De Jongs eerdere werk. De beelden zijn reëler, minder surrealistisch dan het eerdere werk. De figuren lijken meer in zichzelf gekeerd, zonder te schreeuwen om aandacht. Het lijkt bijna alsof Picasso’s figuren uit hun lijst zijn gestapt om een kijkje te nemen in de driedimensionale wereld.

Een pastelwereld met gruwelijke beelden erin, het lijkt bijna een pretparkattractie waarin de wereld is nagebootst. Waarom zou iemand de wereld zo gruwelijk afbeelden? Op de tentoonstelling is een filmpje te zien waarin De Jong vertelt over zijn inspiraties. Hij is gefascineerd door de duistere kanten van het menselijk onderbewuste.

De tentoonstelling Folkert de Jong – Circle of Trust geeft een mooi overzicht van De Jongs werk en vormt een goede mogelijkheid om eens kennis te maken met deze opkomende kunstenaar. Over smaak valt te twisten; terwijl de ene bezoeker inspiratie vindt in deze werken zal een ander er wellicht van gruwen. Eén ding is zeker: geen mening hebben over dit werk is uitgesloten.