conceptuele kunst
Conceptuele kunst (conceptual art--eind 60er jaren)
Het idee (concept) is belangrijker is dan de uitvoering.
De uitvoering van "het idee" kan per keer verschillen.
Het Kunstwerk hoeft niet uitgevoerd te worden: met het lezen van de beschrijving van de richtlijnen kan men zich het werk in gedachten voorstellen!
Taal speelt een belangrijke rol in de Conceptuele Kunst.
In de Conceptuele Kunst staat het ervaren van kunst centraal. Het doel van conceptuele kunst is bewustwording.
Conceptuele Kunst
Conceptuele Kunst gaat om het idee van het concept kunst, niet om het object zelf.
Kunstenaars van conceptuele kunst moeten er niet aan denken om hun werk te exposeren in een museum.Ze denken er ook niet over na of ze nu een schilderij of een sculptuur gaan maken. Integendeel, zij gaan verder dan traditionele kunst en toveren elk object of elke ruimte om tot een kunstwerk. Het idee van de kunst is belangrijker dan het werk op zich.
De oorsprong van deze artistieke beweging kan worden gevonden in de dadaïstische beweging, begin van de twintigste eeuw. Grondlegger daarvan was Marcel Duchamp, tevens de uitvinder van het concert ‘Ready Made Art’. Dit is een moeilijk te definiëren concept, en is als het ware een reactie tegen de beeldende kunst. De ‘ready-made art’ wordt gecreëerd in de geest van de kunstenaar, en deze maakt gebruik van alledaagse voorwerpen om een nieuw, subjectief concept van kunst te vormen.
Zijn beroemdste werk is ongetwijfeld het urinoir dat hij in 1917 presenteerde aan de Grand Central galerij in New York, en dat werd uitgeroepen tot meest invloedrijke werk van de moderne kunst. Vandaag de dag inspireert dit werk nog steeds duizenden kunstenaars, en het legde één van de belangrijkste fundamenten van de moderne kunst: het creatieve proces is net zo belangrijk als het werk zelf.
Yves Klein was een Frans kunstschilder. Hij werd bekend als de Franse monochromist.
Vanaf 1958 realiseerde hij zijn eerste experimenten pinceau vivant (met levend penseel) als Antropométries en Suaires, waarbij hij, zowel op doek als op papier, in blauwe verf gedompelde naakte modellen afdrukte.
In diezelfde periode raakte hij ervan overtuigd dat hij kosmische gevoeligheid niet enkel via gekleurde materie kon vastleggen, maar ook in primaire vorm, los van alle materie. Klein sprak van een atmosfeer, aura, uitstraling. Hij vulde ruimte met immateriële ‘beeldende gevoeligheid’ of creëerde er zones van. Het publiek noemde dat 'lege ruimten', een uitdrukking die Klein later zelf overnam. Al bleef hij benadrukken dat de ruimtes niet leeg waren, maar gevuld met die beeldende gevoeligheid
Ives Klein bracht een revolutie teweeg in de Franse maatschappij met zijn werk getiteld ‘Blauw’. Hij patenteerde de kleur (IKB: International Klein Blue) en stelde dat “De kleur zich uitstrekt tot in de oneindige kosmos”.
Ook de Brit Richard Long zorgde voor een revolutie, toen hij natuurlijke materialen begon te incorporeren in zijn landschap schilderijen: stenen, bladeren, twijgen,…
Hij won de Turner prijs in 1989, een van de meest prestigieuze prijzen in de wereld van de moderne kunst.
Voor een conceptuele kunstenaar is zijn kunstwerk primair bedoeld als een uitdaging van het intellect. Een conceptueel kunstwerk hoeft in dat licht dus niet mooi te zijn en een conceptueel kunstwerk hoeft niet eens een object te zijn of tastbaar te zijn. Sol Lewitt legde in 1967 uit dat hij begon met een idee, een concept, in plaats van met een vorm. Het idee is de machine die het kunstwerk maakt.
Taal speelt vaak een belangrijke rol in een conceptueel kunstwerk. Joseph Kosuth liet met zijn kunstwerk One and three chairs (1965), drie ideeën van een stoel zien: Een foto van een stoel, een stoel zelf en een op papier groot gedrukte definitie uit een woordenboek van een stoel.
Bij conceptuele kunst kan het gaan om een streven kunst te bevrijden uit haar traditionele bindingen, zodat kunst en leven een eenheid zouden gaan vormen en de barrières tussen de verschillende disciplines opgedoekt worden
Joseph Kosuth is een Amerikaanse kunstenaar en fotograaf, die behoort tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de conceptuel kunst uit de jaren zestig en zeventig.
kosuth
sol lewitt
Joseph Heinrich Beuys (Krefeld, 12 mei 1921 - Düsseldorf, 23 januari 1986) was een Duits beeldhouwer. Hij maakte tekeningen, plastische objecten, sculpturen en installaties. Bekend werd hij met performances en Fluxusconcerten. Hij wordt gezien als een van de meest invloedrijke Duitse kunstenaars uit de tweede helft van de 20e eeuw
De werken van Beuys zijn meestal onconventioneel van aard: ze zorgen vaak voor een sterke mening bij de beschouwer. Het avant-gardistische werk van Beuys wordt vaak als sterk conceptueel betiteld: voor hem was het effectief overbrengen van zijn ideeën belangrijker dan de persoonlijke manuele uitwerking van zijn kunstwerken. De uitwerking kon bijvoorbeeld ook gebeuren door technici en handwerkslieden. Hij maakte circa vijfhonderdveertig multiples, die vaak bestonden uit nieuwe combinaties van reeds bestaande industriële voorwerpen. Hij maakte in totaal meer dan 15.000 werken. Als belangrijkste kunstwerk noemde Beuys desgevraagd zijn 'Sociale Sculptuur'. Dit is een radicale kunsttheorie waarbinnen ieder mens kan participeren en verantwoordelijk is voor de kwaliteit van de samenleving waarin hij leeft.
Christo is binnen de conceptuele kunst een beetje een vreemde eend in de bijt, zijn werk wordt dan ook wel gerekend tot de zogenaamde ‘Land Art’. Toch past veel van Christo’s werk prima binnen de conceptuele kunst. Christo is geen theoreticus, maar een praktisch onderzoeker van de relatie tussen het kunstwerk en zijn omgeving. In hoeverre bepaald de plaats van de kunst, de waarde van het werk? Dit komt het duidelijkst tot uiting in zijn bekendste werk: ingepakte gebouwen, bruggen en monumenten. Maar in zijn vroege werk is Christo nog vrijer en veel conceptueler. Zo maakte hij in 1962 een 4 meter hoge muur van olievatten in de smalle Rue Visconti in Parijs. 8 uur lang zorgde dit voor een grote verkeersopstopping en volgens Christo was het niet zijn muur, maar juist de verkeersopstopping die het kunstwerk was.
Anish Kapoor is geboren in Bombay, India, waar hij onderwezen werd op de prestigieuze Doon School in Dehra Dun. In 1972 emigreerde hij naar Engeland, waar hij nog steeds woont.
Anish Kapoor kreeg wereldwijde bekendheid tijdens de Biënnale van Venetië van 1990. Tegenwoordig werkt hij in Londen maar bezoekt India regelmatig. Zijn werk wordt door zowel de westerse als de oosterse cultuur beïnvloed. Andrea Mantegna, Joseph Beuys, Barnett Newman en Yves Klein zijn inspiratiebronnen voor hem.
In 1991 werd hij beloond met de Turner Prize. Anish Kapoor is inmiddels internationaal een van de meest gevraagde kunstenaars
Maak jouw eigen website met JouwWeb