Prerafaëlieten                                                                       

Engelse kunstenaars in het Victoriaanse tijdperk die zich 'de prerafaelieten' noemden waren kunstschilders die zich vooral afzetten tegen de academische kunst,

                                                            .

Prerafaëlieten wilden terugkeren naar de eenvoud zoals ze die zagen bij kunstenaars

die leefden en werkten voor de (Renaissance) kunstenaar Rafaël.

Ze streefden eenvoudige composities en een nauwkeurige, realistische werkwijze na

 

  

De Pre-Raphaelite Brotherhood werd in 1848 opgericht met als belangrijkste leden William Holman Hunt, John Everett Millais en Dante Gabriel Rossetti. 

In hun werk lieten zij zich inspireren doorde kunst uit de tijd voor Rafaël; de vroege renaissance. Na Rafaël (1483‐1520) zou het ( in hun optiek) volkomen zijn misgegaan met de kunst.

Hun bewondering ging met name uit naar de eenvoud van de Kunst.

De academische schilderkunst uit de eigen tijd werd als gekunsteld en onwaarachtig gezien

Er werd verlangt naar een wereld waarin de voortschrijdende mechanisatie een halt zou worden toegeroepen.

Hun onderwerpen hadden meestal een religieuze betekenis of waren afgeleid van mythen, sagen of legenden, waarbij het verleden een aanzienlijke rol speelde.

 

rosetti

 

 

hylas

 

Als anti-academisch gezelschap wilde de 'Pre-Raphaelite Brotherhood' de 'stoffige' Engelse schilderkunst weer nieuw leven inblazen door alleen nog waardige, betekenisvolle onderwerpen af te beelden, met veel symboliek, niet zelden met een morele boodschap. Vaak hadden de onderwerpen hun wortels in de romantiek, ook wel geïnterpreteerd als een 'vlucht uit de werkelijkheid'

 

Zo behoorden ook Morris en Burne-Jones aanvankelijk tot de pre-raffaëlieten, voor ze belangrijke pioniers van de ambachtelijke Arts and Craft movement werden.

De pre-raffaëlieten legden de basis voor de Jugendstil.

prerafaellieten.jpg 

William Blake: zijn mystieke inslag leidde tot met veel symboliek beladen en vaak duister werk, waarin hij een eigen mythologie ontwikkelde

Hij was een Engels schrijver, dichter en kunstenaar had de volgende uitspraak:

"I myself do nothing. The Holy Spirit accomplishes all through me". 

Zijn mystieke inslag leidde tot met veel symboliek beladen en vaak duister werk, waarin hij een eigen mythologie ontwikkelde

                             

William Blake

 Uit het werk van Blake blijkt dat hij de verbeelding belangrijker vindt dan de rede.

Blake plaatste vraagtekens bij alle heersende waarden van zijn tijd, op het gebied van kunst, religie en filosofie.

Zijn poëzie loopt vooruit op de grote veranderingen die zouden komen.

Fanny1.jpg

Men vond voorbeelden in de Romaanse kunst (1000-1200) waar niet de manier van afbeelden het belangrijkste was maar de boodschap die het kunstwerk overbracht.

Dit afzetten tegen iets en het vluchten naar andere tijden en plaatsen was niet iets nieuws in die tijd, dit kwam namelijk al eerder tot uiting in de Romantiek.

Romantici waren kunstenaars die wilden vluchten uit hun tijd en omgeving, eigenlijk uit hun werkelijkheid. De aanleiding hiervoor was toenemende Industrialisatie.

Deze Industrialisatie zorgde voor grote armoede en sociale ellende  onder veel mensen, wat schokkend was. Wat te zien is in de Kunst van het Realisme

Tegelijkertijd zorgde de Industrialisatie ervoor dat kunst steeds meer een massaproduct werd en niet meer exclusief. Kunst kwam steeds meer van de kunstenaar af te staan

Thema's voor de schilderijen van de Prerafaelieten kwamen veelal uit de Engelse literatuur en de Bijbel.

In hun schilderijen school vaak ook een waarschuwing of moraal.

De betekenis van een schilderij was van belang.

Er werd gebruik gemaakt van veel symboliek.

In de vormgeving van een schilderij is kleurgebruik een opvallend aspect.

Heldere felle kleuren die ontstonden door de witte ondergrond waarop ze schilderden.

Dit doet denken aan middeleeuwse technieken, een (romantisch)verlangen terug te willen naar vroeger tijden.

Een ander aspect van de vormgeving, de compositie die ze toepasten, had tot gevolg dat de schilderijen vaak een geposeerde indruk maakten.

Dit aspect was ondergeschikt omdat het meer om de betekenis ging dan de uitbeelding.

De Prerafaëlieten waren geen symbolisten hoewel ze dus wel veel symboliek toepasten. Symbolisme kwam namelijk pas aan het einde van de negentiende eeuw tot bloei.

http://www.kunstkanaal.net/kunst/pre-raffaelliet.html

John William Waterhouse (Rome, 6 april 1849 – Londen, 10 februari 1917) was een Engels schilder. Hij wordt gerekend tot de Prerafaëlieten.

Zijn voorkeur ging uit naar mythologische voorstellingen.

Met zijn gekleurde, geladen afbeeldingen van vrouwen kreeg Waterhouse veel waardering in het Britse Rijk en op de Wereldtentoonstellingen in de 19e eeuw.

Inspiratie ontleende Waterhouse aan schrijvers zoals Ovidius, Keats, Boccaccio, Shakespeare, Tennyson en Dante.

Vaak waren dat loftuitingen vanuit zijn hartstocht voor vrouwen, water, natuur, liefde en dood, vaak met duistere ondertonen.

.